شناخت و استخراج میکا در هندوستان و ساحل رود نیل به 2000 سال قبل از میلاد بر می گردد كه از آن در داروسازی، لعاب، شیشه، دکوراسیون و نیز برای نقاشی استفاده می شده است.در قرن چهاردهم و پانزدهم در آمریکای شمالی، سرخپوستان برای تزئین قبر مردگان از میکا استفاده می کردند.در قرن نوزدهم، اولین کاربردهای صنعتی میکا استفاده از ورقه های بزرگ ميكا در پنجره ها و نیز به عنوان طلق جهت رويت شعله کوره ها آغاز و بتدریج با پیشرفت صنعت، میکا به عنوان بهترین عایق در قطعات یکسو کننده (کموتاتورها)، مولد های بزرگ و موتورهای الکتریکی بکار رفت. میکا در حضور سنگهای پالوزیک (palezic) و بيشتر در هند، روسیه، آمریکا و آفریقای جنوبی يافت مي شود. ميكاي طبيعي قادر به تحمل حرارت بالای 1000 درجه سانتيگراد يا 1830 درجه فارنهايت مي باشد. همچنين ميكا دود نمی شود، بازدارنده آتش و غیر قابل اشتعال است. استقامت  الکتریکی میکای طبیعی بالای25KV/mm )625V/mil) مي باشد. مقاومت در برابر قوس الكتريكي، فرمایش الکتریکی و قابلیت عبور امواج ماکروویو از ديگر مشخصه هاي اصلي الكتريكي ميكا مي باشد. میکا در برابر آب و مواد شیمیایی از جمله اسیدها، حلال ها، بازها و روغن هاي معدني پایدار و مقاوم است. میکا داراي ضريب الاستيسيته (قابليت ارتجاعي) بالايي است و در برابر فشار، ضربه و تنش هاي کششي و خمشي بسيار مقاوم است.